Thomas Harris stworzył znakomity cykl literacki, ekranizowany z lepszym lub gorszym skutkiem.
Przy tym drugim mam na myśli pierwszą - beznadziejną - odsłonę ,,Czerwonego smoka''
zwaną ,,Manhunter''. Sam ,,Hannibal. Po drugiej stronie maski'' stanowi klasyczny prequel
oddzielony latami i wszelkimi porównaniami do których jedynie nawiązuje fabuła. Ci, którzy
spodziewali się wirtuozerii na miarę Anthony'ego Hopkinsa i Jodie Foster zapewne srodze się
zawiodą. Obraz Peter'a Webber'a miał na celu zupełnie inny przekaz. Każda tajemnica jest
piękna i ujmująca, ale do czasu. Można ją w sobie tłamsić ale w końcu naturalną siłą rzeczy
prędzej czy później każdy chcę zrzucić z siebie to ciężkie i niewygodne brzemię. Poznajemy
Hannibala nam obcego, czasy jego dzieciństwa i przemiany, jaka nastąpiła w nim w skutek
tragicznych przeżyć. Odbywamy wraz z nim podróż do losów, które już znamy. Nie nastawiona
na komercję luka zostaję wypełniona, a widzowie - z różnym skutkiem - mogli zobaczyć
Hannibala jakiego nie znali. Film wciskam nad ,,Hannibala'' ,,Ridley'a Scott'a'' tuż pod
remakiem ,,Czerwonego Smoka" daleko za ,,Milczeniem owiec''.