Mimo poniższych zachwytów film nie zrobił na mnie podobnego wrażenia.
Jak by na niego nie patrzeć to jest on po prostu nudny! Jest to opowieść podzielona na dość luźno powiązane sekwencje, które można by emitować w dwudziestokilku minutowych odcinkach zamiast kiepskich sitcom'ów emitowanych w naszych telewizjach. Inaczej mówiąc pewne wydażenia czy grupy scen stanowią jakąś mniej lub bardziej zamkniętą całość poprzedzielaną nudnymi dłużyznami, które działają jak bufory dla rozładowania rzekomego wzrostu napięcia w poprzedzających je sekwencjach. Jewszcze prościej to coś się dzieje, ale bez żadnych fajerwerków i raczej nie wzbudza to wielkiego zainteresowania potem okres pitu-pitu i od nowa to samo. Z tym, że należy zauważyć, iż moim zdaniem początek filmu jest najlepszy gdyż mamy w nim do czynienia ze zwartą i dość "wartką" akcją, która raczej dobrze się kleji, no i uznanie za realizm wszelkich scen walki na froncie (np. zawsze oryginalny sprzęt a nie przemalowane samoloty innych armii lub podrasowane czołgi). Ale w zasadzie tylko ten wojenny epizod jest w miarę ciekawy.
Najgorsze, że w trakcie "rozwoju" akcji nie wzrasta poziom napięcia (w zasadzie wcale go nie ma). Nieudolnie acz zawsze jakoś próbuje się to nadrabiać ściezką dźwiękową, która z racji jak już wspomniałem nudnawej fabuły strasznie jest nadużywana i wręcz staje sie natrętna, a w końcu nudna --> ciągłe powtarzanie quasi "mrocznych" tematów dźwiękowych które w zasadzie niewiele sie od siebie różnią, szybko zlewa się w jeden "szum radiowy jaki odbierają na co dzień uczestnicy programu SETI".
Kolejną, acz to całkowicie subiektywna ocena, rzeczą która mnie wciąż odstręczała to sama postać Hannibala grana przez Gasparda Ullela. Być może innym się to podoba, ale dla mnie postać ta jest jak wystrugana z drewna i z podobną mimiką twarzy czyli w zasadzie całkowicie bez niej --> no a przecież to podstawa dla aktora, musi umieć oddać emocje przede wszystkim twarzą (co prawda tych emocji to nie ma zbyt wiele w tym filmie, ale zawsze ...). Co gorsze ale podkreślam, że to moje subiektywne odczucie, "maska" vel twarz Gaspara nieodparcie przypomina mi swego rodzaju cherubinka o nie do końca określonej płuciowości co nieznośnie nasuwa mi jednoznaczne skojarzenia. (Bez homofobii, po prostu takie mam odczucia, które przyznam nie budzą we mnie entuzjazmu --> co najmniej! pfe!)
No, ale jest również przeciwwaga do powyższego, mianowicie główna rola kobieca (Li Gong) - prawdziwy azjatycki cukiereczek!
Konkludując i pomijając to co subiektywne :D, film niczym nie zachwyca, a w większej części przypomina raczej zmodyfikowany "Piątek Trzynastego któryśtam", szybko się nudzi, a wręcz jest już nużący. W zasadzie nic się nie dzieje (poza początkiem jak wspomniałem - dzieciństwo Hannibala) poza co jakiś czas powtarzanymi mniej lub bardziej okrutnymi zabujstwami jednak nie na tyle szokującymi by pozostały w pamięci na dłuższy czas i raczej nie wywołają u nikogo traumy. Z drugiej strony to znacznie za mało aby wywołać entuzjazm u innych kinomanów niż Ci co ekscytują się takimi Produkcjami jak już napisałem "Piątek Trzynastego". Realizacja w miarę poprawna, udźwiękowienie ujdzie, acz na dłuższą metę staje się nurzące. Ciekawe zdjęcia, ale tylko na początku filmu, drewniana gra głównego bohatera nie do końca równoważona urokiem partnerującej mu głównej roli kobiecej w rezultacie dają raczej marny wynik, ot tak 4 w porywach 5/10.
Podstawowa zasada film może być przydługi lub przykrótki, zbyt lub za mało emocjonujący, krwawy lub nie, z mniej lub bardziej wartką akcją, na dowolny temat, ale nigdy nie może być NUDNY! A nawet nie może tylko stważać takiego wrażenia bo to jest zabujstwo dla każdej produkcji!